Οι χοροί του Αιγαίου είναι γενικά χοροί ομαδικοί, με
επικρατέστερο χορευτικό σχήμα αυτό του ανοικτού ή κλειστού κύκλου. Παράλληλα
συναντάται η έννοια του χορευτικού ζευγαριού (αντρών μεταξύ τους ή γυναικών
μεταξύ τους ή άντρα και γυναίκας) που χορεύει αντικριστά (καρσιλαμάδες ή
ζεμπέκικο) ή ζευγαρωτά (μπάλοι), Επικρατέστεροι ρυθμοί αυτών των δίσημων μέτρων
που αποδίδονται ζωηρά, γρήγορα, εύθυμα και σταθερά και αυτοί των εννεάσημων μέτρων
που αποδίδονται βαριά και αργά.Χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Αιγαιοπελαγίτικου
νησιώτικου χώρου, είναι η «ελαφράδα» που παρατηρείται στην εκτέλεση των
κινήσεων, η χρησιμοποίηση του «σουσταρίσματος» που γίνεται στα γόνατα, τα
πηδήματα των πρωτοχορευτών που γίνονται χαμηλά και παράλληλα προς το έδαφος και
η γενικότερα παρατηρούμενη ποικιλία στην έκφραση. Αυτά όλα αντιπαρατίθενται
προς το χορευτικό ύφος της στεριανής Ελλάδας, το οποίο χαρακτηρίζεται από
βαρύτητα, δυναμικές στηρίξεις σε όλο το πέλμα, βήματα σκληρά και έντονα με
μεγάλο άνοιγμα, αργές και βαριές ρυθμικές αγωγές, απότομες στάσεις, βαθιά
καθίσματα, απότομα άλματα κάθετα προς το έδαφος..Όπως είναι φυσικό όμως κι εδώ
έχουμε διαφοροποιήσεις από νησί σε νησί, ακόμα και από χωριό σε χωριό του ίδιου
νησιού. Έτσι για παράδειγμα μπορούμε να αναφερθούμε στη «βαριά και αυστηρή»
σούστα της Καρπάθου, στην «ανάλαφρη και πηδηχτή» σούστα της Ρόδου, στην
αντικριστή «ήρεμη» σούστα της Σύμης και ούτω καθεξής.Ακολουθεί η περιγραφή
ορισμένων μόνο χορών από το πλούσιο Αιγιοπελαγίτικο ρεπερτόριο, αφού λόγω χώρου
είναι πολύ δύσκολη ακόμη και η ονομαστική τους αναφορά. Πηγή: Οι ελληνικοί
παραδοσιακοί χοροί κατά περιοχές
ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΧΟΡΟΙ
Σαμοθρακίτικα παιδιά σε χορευτικό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου